با عنوان : چرم سازی و مزیت کاربرد سیلیکون ها در تکمیل چرم

در ادامه مطلب می توانید تکه هایی از ابتدای این پایان نامه را بخوانید

و در صورت نیاز به متن کامل آن می توانید از لینک پرداخت و دانلود آنی برای خرید این پایان نامه اقدام نمائید.

دانشگاه آزاد اسلامی

واحد تهران جنوب

دانشکده تحصیلات تکمیلی

سمینار برای دریافت درجه کارشناسی ارشد

مهندسی نساجی – شیمی نساجی و علوم الیاف

عنوان:

چرم سازی و مزیت کاربرد سیلیکون ها در تکمیل چرم

برای رعایت حریم خصوصی اسامی استاد راهنما،استاد مشاور و نگارنده درج نمی شود

یک مطلب دیگر :

تکه هایی از متن به عنوان نمونه :
(ممکن است هنگام انتقال از فایل اصلی به داخل سایت بعضی متون به هم بریزد یا بعضی نمادها و اشکال درج نشود ولی در فایل دانلودی همه چیز مرتب و کامل است)
چکیده:
چرم سازی عملیاتی است که طی آن پوست فساد پذیر تبدیل به کالای (چرم) فساد ناپذیر می شود. این عملیات طی دو مرحله اساسی و مهم انجام می گیرد اولین مرحله عملیات تَر کاری و دومین مرحله عملیات تکمیل چرم می باشد.
در عملیات تکمیل چرم، چرم با مواد مختلف فینیش عمل آوری شده و باعث ایجاد خواص دلخواه در آن و تبدیل چرم نیمه ساخته (کراست) به یک ماده تجاری خوب و مناسب می گردد. امروزه سیلیکون ها کاربرد گوناگونی در صنعت چرم پیدا نموده اند از جمله آنها می توان به چرم کفش، چرم پوشاک، روکش مبلمان، روکش اتومبیل و کالاهای دیگر چرمی اشاره نمود.
در اصل خاصیت نرمی و زیردست مناسب، کشش سطحی پایین، ایجاد سطح روغنی و هیدروفوب بودن و دوام بالای سیلیکون ها باعث سودمندی ویژه ای برای صنعت چرم گردیده است.
ادغام شدن پوشش سیلیکون ها بر روی چرم تأثیر مهمی روی محافظت، حس راحتی و ظاهر چرم تکمیل شده دارند. نمونه های خاص سیلیکون، مقاومت در برابر ساییدگی، خط افتادن، صدمه دیدن و خراشیدگی را منتقل می کند که این خصوصیات ارتباط خاصی با چرم کفش و روکش اتومبیل دارد.
استفاده از سیلیکون ها بر روی چرم باعث ایجاد سه ویژگی مهم می گردد که عبارتند از: 1) محافظت 2) ظاهر 3) راحتی و نرمی.
از نظر محافظت، برای دفع آب و مقاومت در برابر خراشیدگی و صدمه و ساییدگی می توان استفاده نمود.
از نظر ظاهر باعث ایجاد جلای مات و براق و زیبایی قابل ملاحظه ای می گردد.
از نظر نرمی و راحتی می توان به افزایش انعطاف پذیری در دمایی پایین و روغنی بودن و داشتن زیردست لطیف و مناسب اشاره نمود.
مقدمه
پوست اولین پوششی است که از ابتدای پیدایش انسان بر روی کره خاکی همواره با او بوده است. در قرآن کریم و کتب دیگر ادیان مانند انجیل و تورات آیاتی در مورد استفاده از پوست به عنوان پوشش آمده است.
در کشورهای باستانی از جمله ایران و مصر و روم از پوست مانند پول برای داد و ستد استفاده می شد. مشکل عمده در آن زمان برای استفاده بیشتر از پوست نحوه نگهداری آن بوده است که بعد از خارج شدن رطوبت پوست خشک و غیرقابل انعطاف شده و با مرطوب کردن دوباره پوست فاسد می شد.
در همان دوران انسان با روش های جالبی به برطرف کردن این نقیصه پرداخت که از جمله آن دود دادن پوست خام و یا مالیدن خاکستر چوب و یا مالیدن روغن های حیوانات به سطح پوست به زبان امروزی موفق با دباغی پوست گردید.