دانشگاه آزاد اسلامی
واحد تهران جنوب
دانشكده تحصیلات تكمیلی

سمینار برای دریافت درجه كارشناسی ارشد “M.Sc”
مهندسی پلیمر- صنایع پلیمر

عنوان :
بررسی اثرافزودن نانو كلی به پلی الفین های اصلاح شده با الاستومر

برای رعایت حریم خصوصی اسامی استاد راهنما،استاد مشاور و نگارنده درج نمی شود

تکه هایی از متن به عنوان نمونه :
(ممکن است هنگام انتقال از فایل اصلی به داخل سایت بعضی متون به هم بریزد یا بعضی نمادها و اشکال درج نشود ولی در فایل دانلودی همه چیز مرتب و کامل است)
چكیده:
پلی الفین ها در دسترس ترین و ارزان ترین پلیمر می باشد كه خـواص عمـومی مناسـبی دارد ولـیكن بـرای
كاربردهای مهندسی بدلیل خواص مكانیكی ضعیف مناسب نمی باشد.برای بهبود خواص ضـربه پـذیری پلـی

یک مطلب دیگر :

الفین ها از لاستیك EPDM استفاده می شود كه باعث بهبود خواص ضربه می شود ولیكن مـدول را كـاهش
می دهد.افزودن فیلر های معدنی باعث بهبود مدول می شود ولیكن مقاومت ضربه و خواص كششی را كاهش
میدهد.با افزودن هم زمان رابر و فیلرمی توان بهبود خواص ضربه و مدول را بدست آورد.
در این سمینار اثر افزودن نانو كلی و رابر EPDM و تغییر خواص مكـانیكی و ضـربه پـذیری پلـی پـروپیلن را
بررسی كردیم.
مشاهده كردیم كه با افزودن رابر مدول كاهش یافته ولی خواص كششی و مقاومت ضربه بهبود می یابد.سپس
نقطه بهینه مقدار رابر را بدست آورده و مقدار مورد نظر نانو كلی را اضافه كردیم.بـرای ایـن منظـور طـی سـه
مرحله جداگانه پلی پروپیلن ، نانو كلی و رابر را اضـافه كـرده و تغییـرات خـواص بـا ترتیـب افـزودن مـواد را
بررسی و تحلیل نمودیم.مشاهده شد كه در حالتی كـه ابتـدا رابـر را بـا نـانوكلی مخلـوط كـرده و سـپس پلـی

برای دیدن جزییات بیشتر و دانلود پایان نامه اینجا کلیک کنید

پروپیلن به آن اضافه می شود بهترین خواص مكانیكی را بدست می آوریم. تصاویر میكروسـكوب الكترونـی
نیز در این حالت سازگاری مناسب فاز پلاستیك و لاستیك را نشان می دهد.
كلید واژه: پلی الفین ، نانو كامپوزیت سه جزئی،اكسترودر دو مارپیچه،خاك رس آلی دوست
مقدمه:
پلی الفین ها ، پلیمرهای مناسب و ارزان قیمتی هستند كه خواص مناسبی دارا می باشـند ولـیكن تعـداد
آنها اندك بوده و خواص مكانیكی مناسبی ندارند لذا به منظور تقویت خواص آنها تدابیری توسط محققین
اندیشیده شده است كه شامل تقویت، كوپلیمریزاسیون و آلیاژسازی مـیباشـد. روش كوپلیمریزاسـیون بـا
موفقیت انجام گرفت، اما از لحاظ مسایل اقتصادی، تولید كوپلیمرهای جدید با مشكل روبرو بود. لذا روش
دیگر كه برای بهبود خواص مواد پلیمری مورد توجه قرار گرفت، اختلاط دو یا چند پلیمر و سـاخت آلیـاژ
پلیمری میباشد. آلیاژسازی شامل اختلاط عمدتاً فیزیكی دو یا چند پلیمر با یكدیگر میباشـد كـه در اثـر
این اختلاط خواص آلیاژ نسبه به پلیمرهای اولیه بهتر مـی باشـد. امـروزه آلیاژهـای پلیمـری %16 از كـل
مصرف پلیمرها را تشكیل میدهد. نرخ رشد متوسط مصرف آلیاژهای پلیمری دو برابر نـرخ رشـد مصـرف
پلیمرهای معمولی است و حتّی برای آلیاژهای پلیمری مهندسی با كارآیی بالا، این رقم به سـه برابـر هـم
میرسد. بطور كلی مهمترین دلایل اصلی آلیاژسازی پلیمرها كه جنبه اقتصادی دارند عبارتند از:
1- كاهش قیمت تمام شده محصول از طریق اختلاط آن با یك پلیمر ارزان قیمت
2- تهیه و تولید موادی با كلیه خواص مورد نظر
3- تولید مواد با كارآیی بالا از طریق تولید پلیمرهایی كه بر هم كنش هم افزا (Synergistic) دارند.
4- استفاده مجدد و بازیافت مواد پلیمری
5- تنظیم تركیب و خواص آلیاژ براساس نیاز مشتری
با استفاده از فرآیند آلیاژسازی به پلیمرهای دست یافته شده است كه دامنه خواص وسیعی دارنـد كـه مـی
توان بعضا از انها در كاربردهای مهندسی هم استفاده نمود. پلی پـروپیلن و پلـی اتـیلن پركـاربردترین پلـی
الفین ها هستند كه با آلیاژسازی مـی تـوان در صـنایع مختلـف از آنهـا اسـتفاده نمـود. پیشـرفت علمـی و
اقتصادی در زمینه آلیاژهای پلیمری طی دو دهه اخیر بسیار زیاد بوده است. علت این امـر در آن اسـت كـه